(Akkuşlunun sükûtu maalesef biraz çaresizlikten ve ‘insan’ olmaktan geliyor.) Akkuş Meslek Yüksek okulu

Ancak Akkuş “her yer” değildir. Orada hala yaşayan insanların kalbi “çare çare” diye atıyor.

 Akkuşlunun sükûtu maalesef biraz çaresizlikten ve ‘insan’ olmaktan geliyor.

AKKUŞ MESLEK YÜKSEK OKULU 

                Geçen sene tam bu zamanlarda Akkuş’taydım. Oradaki resmi görevimin son zamanlarıydı. YİBO’da idarecilik görevinde bulunuyordum. Okulun son ve önemli işlerinden birisi de sekizinci sınıf öğrencilerinin tercihlerine yardımcı olmaktı.

                Kısaca lise giriş sınavları olarak bilinen ve aldıkları puanlara göre tercih yapacak olan öğrenciler bu zamanlarda tercihlerini yapmak için okula geliyorlardı. Geçen sene bu zamanlarda bu konu üzerine bir yazı yazmıştım. Çünkü velilerin öncelikli tercihi “pansiyonlu” okullardı.

                Yaklaşık çeyrek asır çoğu idareci olarak Ünye’de görev yapmış biri olarak üzülerek gördüğüm manzara şöyleydi. Kah  YİBO’da kah Akkuş’un başka bir okulunda sahildekilerin hayal bile edemediği puanları alan öğrencilerin bazıları bu kadar puanlara rağmen hak ettikleri okullara değil de pansiyonlu okulları tercih ediyordu.

                Bir öğretmen olarak okullar arasında şu şöyle bu böyle diyecek durumda değilim. Ancak herkesin bildiği bir durum var ki o da; fen liseleri, Anadolu liseleri, sağlık meslek liseleri gibi okullar biraz daha fazla tercih edilen okullardandı. Fakat velinin ekonomik imkânsızlıkları istediği gibi tercih yapmasına mani oluyordu. Bu durum da üzücüydü.      

                Yıllardır fırsat eşitliğinden bahsederiz ama “imkân eşitliğinden” bahsetmeyiz. Tamam Akkuşlu öğrenciler ülkenin en ileri vilayetlerinde ve özel okullarda okuyan öğrencilere aynı soruyu sordun. Sonra Anadolu’nun bağrından çıkan öğrenciler öyle herkesin gıpta ettiği puanları alır ve bu puanlarla; puanının yerleşeceği okula değil de, cüzdanına göre bir okulu tercih ettiğinde kaç kişinin vicdanı sızladı?   

                Maalesef bu öğrencilerimiz kendilerince en uygun okulları tercih ettiler. Gitmedikleri okullardaki boşluklara da daha az puanlı başka yerlerden öğrenci yerleşti. Şimdi bu nasıl bir “şey?” hele bazı şartlardan dolayı Akkuş’ta okuyan öğrenciler lise bitirdiği zaman bir yüksek okula gidecek imkânla mı eğitildi?

                En azından binası var kendisi yok; ismi var cismi yok bir bina var Akkuş’ta. Sorduğumda Meslek Yüksek Okulu için yapıldı denmişti. Ne zaman yapıldı bilmiyorum ama en azından bu okul faaliyete geçirilerek, tahsili yarım kalmış öğrenciler buraları tercih ederek en azından üç-beş kişi daha eğitimine devam etmiş olmaz mıydı?

                Bazı yerler vardır ki “standart” aranmaz. Devletin bu tür yerlere el atması “sosyal devlet” olması açısından çok mühimdir. Elbet her yere yüksek okul açılması uygun değildir. Ancak Akkuş “her yer” değildir. Orada hala yaşayan insanların kalbi “çare çare” diye atıyor. Ancak ezelden tevarüs etmiş oldukları “terbiye” kültürü içinde “çareyi” büyüklerinden bekliyor. Yani insanları sessiz kalması razı olduklarından sanılmasın.

                Eskiden bir söz vardı “Sükût ikrardan gelir” diye. Ancak Akkuşlunun sükûtu maalesef biraz çaresizlikten ve ‘insan’ olmaktan geliyor. Bu insanlara birilerinin yardım etmesi lazım. En azında Meslek Yüksek Okulunu açarak bir iyi niyet gösterisi olabilir. Eminim uzun seneler bir şey istemeyecekler.

   Zeki ORDU