Kalp kırdı, gönül yıktı, karşısındaki anlamaya çalışmadı.
SAYGI ÜZERİNE
Henüz ilkokul sıralarında iken dilimize dolamışlardı, küçükleri sevmeyi, büyükleri saymayı.Ve daha o zamanlar düşünmeye başlamıştım, sevginin ve saygının anlamlarını.
“Nasıl yani” diyordum kendime, sadece belli bir yaşın üzerindekilere mi duyulmalıydı saygı?
Oysa öyle olmamalıydı tabi ki..Her yaşa,her yaştaki insana,hatta her çeşit canlıya sergilenmeliydi bu eşsiz davranış biçimi.
Çünkü her “yaratılan” hak etmeliydi saygı görmeyi.
Çünkü “Yaratan”ın kendisiydi aslında bu saygının gerçek sahibi.
Ki insan olmak birçok sorumluluğu da beraberinde getiriyordu insana.
Her şeyden önce, saygı duymalıydı insan, insanca yaşama hakkına.
Ama olmadı… İnsanoğlu saygı kavramının kutsallığının farkına varmadı.
En ufak sorunlarda bile kavga çıkarmayı amaçladı.
Kalp kırdı, gönül yıktı, karşısındaki anlamaya çalışmadı.
İyi kötü birilerini sevmeyi başardı belki ama, saymadı.
Bu yüzden de sayılmadı…
Halbuki saygıya, sevgiden daha fazla ihtiyaç vardı,anlamadı.
Çünkü sevgi istenilince elde edilebilen bir şey değildi ve karşılık beklenmezdi.
Oysa saygı duymasını bilen insan, karşılığını görmek isterdi.
Ve temelinde saygı olan bütün ilişkiler içinde sevgiyi de beslerdi.
Saygıdan yoksun sevgiler ise zamanla nefrete dönerdi.
Nefret ise bir süre sonra yerini duygusuzluğa terk ederdi ki…
Duygusuzluk, bütün kalıcı ayrılıkların göstergesiydi.
Biz insanlar, daha küçük yaşta saygısızlığa başladık.
Bir kuşun uçma hakkını elinden aldık, kanadını kırdık.
Bir fidanın büyümesine izin vermedik, üstüne bastık.
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık.
Bizden yaşça küçük olanların oyuncağını elinden aldık.
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık.
Anne babamıza karşı çıktık, haksız yere baş kaldırdık.
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık
Bize güvenen insanlara yalan söyledik, kandırdık
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık
Sevdiğimiz insanlara hakaret ettik, el kaldırdık
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık
Kamu malını talan ettik, yetim hakkını çaldık.
Büyüdük ve büyüdükçe saygısızlığın boyutunu arttırdık.
Gün geldi insanları “Allah” ile aldattık…
………………………
Bir ayakkabı boyacısı ile
Bir ayakkabı fabrikasının sahibi,
Ayni saygıyı görmelidir.
Çünkü saygı, kılık kıyafete değil,
İnsanın kişiliğine gösterilmelidir.
“Saygı”larımla…
Orhan DOĞANGÜNEŞ
07.10.2008
SAMSUN
