AKKUŞ VE KALKINMA

lisans eğitimi veren bir yüksek okulun açılması lazım. Unutulmasın ki her şey “kriter” değildir. Akkuş ve Akkuş konumundaki ilçeler farklı sosyal özelliğe sahiptir. Buralara sahip çıkılmalıdır.

AKKUŞ VE KALKINMA

Ağustos ayının 17’sinde Akkuştan ayrılalı bir yıl olacak. 2011 yılının 17 Ekimi ile 2012 yılının 17 Ağustos arası tam on ayım geçti bu ilçede. İlk dört ayımı işyerime, öğrencilerime, ilçeye ve şartlara alışmakla geçti. Dört ayın sonunda Akkuşlu bir arkadaşımın “Başka gazetelere yazıyorsun Akkuş İnternet Sitesi’ne de yazar mısınız” teklifi üzerinden sekiz ay geçti ve ben bu site için 36 yazı yazdım.

Akkuş’ta eğitim öğretim yılı olarak on ay görev yapmış durumdayım. Bu zaman zarfında peyderpey tanıştığım kişilerle dost olduk. Yazdığım yazıların hepsi de Akkuş üzeriniydi. Otuz yılı aşkın meslek hayatımda 14 okulda görev yaptım. Ancak gerek Akkuş gerekse YİBO meslek hayatımın en unutulmaz yerlerinden oldu. Yani Akkuş benim için çok özel bir yere sahip.

Belki bir Anadolu çocuğu olarak Akkuş’a bakışım başkaları gibi olmadı. Ne yalan söyleyeyim bazı Akkuşlular gibi de olmadı. Hem dostlarım, hem vatandaşların durumları, hem büyüklerin Akkuş’a bakışı çok farklıydı. Her yerin iyileri ve aksileri olabilir. Topyekûn iyi veya kötü olan bir yer olmaz. Ancak buna genel olarak karar verilebilir.

Akkuş coğrafi olarak Karadeniz iklimi özellikleri göstermez. Uzun yıllar gözden ırak kalışı hak ettiği hizmeti alamamış. İlk ilçe olduğu günden bu yana sanki göz ardı edilmiş. İnsanlar kendi halleriyle baş başa kalmış. Kimse de bizden bir şeyler istemiyor diye ilgilenmemiş. Çocuğu askere gitmiş, esnafı vergi vermiş, seçmeni oy vermiş, nüfus sayısı ülke nüfusuna dâhil edilmiş; buna mukabil aldığı hizmetler hak ettiğinin altında kalmış.

Bu gün ülkemizin hangi iline giderseniz gidin sahilden ve merkezden uzaklaştıkça daha az hizmet görmüş. Atalarımızın “ağlamayan çocuğa meme verilmez” sözü buralarda geçerli olmuş. Bizim insanımız mütevekkildir. Devletine sadıktır. Devlet “baba”dır. Öyle vara yoğa büyükler rahatsız edilmez. Nasıl olsa “baba” ihtiyaçları görür. Bu inanış ve güvenle gelinmiş bu günlere.

Ben Akkuş’ geldikten sonra hangi kurumların kapatıldığı, nelerin yapıldığı hakkında birçok şey anlatıldı. Bunları dinlerken “Sosyal devlet” kavramını düşündüm hep. İlla bir şeyi istemek mi gerekiyor. Siz evinize bir şey götürürken sadece isteyen çocuğunuzun ihtiyaçlarını mı görüyorsunuz. Asli görev nedir? Ve dahi bunun gibi sorulara Akkuş’ta cevap vermek zor.
Akkuş ve Akkuşlu hizmete layık. Sahilden 60 Km uzakta 1400 küsur rakıma sahip, senenin nerdeyse sekiz ayı kış ve geri kalanın bahar gibi olan bir yerde yaşan insanları kimsenin göz ardı etmemesi lazım. Bu insanlar arasından ne terörist, ne hain çıkmamıştır. Olsa olsa çaresizliğinden okuyamamış olanlar olmuştur. Onlara bu fırsatı vermek gerekir.

Geçen sene gördüğüm ve yazdığım bir şeyi tekrar etmek istiyorum. YİBO’da çalışırken veliler öğrencilerinin tercihlerini yaparken hak ettiği okuldan çok daha düşük seviyede pansiyonlu okulları tercih etmişlerdi. Ben bir idareci olarak çok şaşırmıştım. Bazı kişileri bilgilendirmeme rağmen bana “Nasıl okutacağız” sorusunu sorunca ancak sustum.

İşte devlet veya varlıklı kişiler burada devreye girmeli. Zor bela açılan ve eğitim yapılacağı umduğumuz meslek yüksek okulu faaliyete geçerse az bir hareketlenme olur. Bence bu yeterli değildir. Buraya lisans eğitimi veren bir yüksek okulun açılması lazım. Unutulmasın ki her şey “kriter” değildir. Akkuş ve Akkuş konumundaki ilçeler farklı sosyal özelliğe sahiptir. Buralara sahip çıkılmalıdır.

Bütün Akkuşluları en kalbi selamla selamlıyorum.

Zeki ORDU