Kurtboğaz Köyünde Hüzün Var, Sitemiz Kurtboğaz Köyü Muhabiri Dursun Ali DEMİR’in Kaleminden Köylülerin İş Adamlarına Çağrıları
KURTBOĞAZ KÖYÜNDE HÜZÜN VAR
Yine ayrılık vakitleri geliyordu. Acaba ne ayrılığıydı bu. Bakın beraber hem yazalım hem de dinleyelim.
Ben 1981 ORDU-AKKUŞ/kurtboğaz köyünde dünyaya geldim. 5 yaşına kadar tabi küçüklüğümden pek bir şey hatırlamıyorum ama, o yaştan sonrasını çok iyi hatırlıyorum. Neyi mi hatırlıyorum babamın yanımda olmayışını hasret kalmadan yüzüne bakmayı beni okşayıp kucaklamasını ellerimden tutup benimle oynamasını. Hep düşünüyorum acaba çok mu şey istiyorum? Her çocuğun belki de en doğal haklarıydı istediğim. Peki bu ayrılık ve hasret neydi, bizi birbirimizden ayırıp özlem duyduran şey neydi acaba?
Bu sorunun cevabı aslında çok basitti kurtboğaz çocukları için. Neden mi çünkü onlar da iyi bilirdi gurbeti gurbet denilen ayrılığı, hasreti. Sabah uyandığında babasını yanında bulamayan çocuklar iyi bilirdi. Sorumuzun cevabını yıllardır bildiğim halde hep düşündüm ve iki saniyelik bir kelime gurbet gurbet gurbet diye nitelendirdim. Acaba gurbete sebep neydi bizi birbirimizden ayıracak. Acaba işsizlik mi idi birinci sebep. Evet olabilir ama neden işsizlik yoksa kurtboğaz köyünün halkı çalışamazlarmıydı bir fabrika olsa köyünde, ilçesinde, ilinde. Onların ne eksikleri vardı büyük şehirdeki işçilerden yoksa onlar köylümüydü yapamazlarmıydı. Buna en mükemmel cevap olarak akkuş ilçesi internet sitesinde yer alan akkuşun yetiştirdiği kişileri bürokratlarımızdır. Bakın ne insanlarımız nerelerdeler. bizim köylümüzünde memurumuzda işçimizinde millet olarak çalışkanlığını biliyoruz peki o zaman sorun nerde, yoksa ilçeye bir fabrikamı istiyordu halkımız. Biri kurulur bir yenisi daha eklenir ve bu yükü kaldırır bizim halkımız yeter ki bu adımı atsın iş adamlarımız. sahip çıksın halkına.
Başımdan geçen konuyla ilgili küçük bir anı ve benim için ders alınması gereken bir durumdu. Sene 2000 Çanakkale Çan ilçesinde seramik fabrikasına tadilat işi için gitmiştim. Genel bir araştırmamda bir de baktım ne göreyim. yüzlerce çalışanın içinde bir tek on kişilik bir gurup olarak sadece biz vardık yabancı ve başka şehirden gelen. Orada çalışan bütün işçiler hep kendi halkıydı ve kalkınmayı öğretiyordu belki örnek alması gereken kişilere,
Ve bir kaç işçiye sordum maaş ne kadar veriyorlar. İlk aldığım cevap neydi bakın, ayrıca beni çok şaşırtmıştı. Ne önemi var maaşın sabah evimizden geliyoruz akşam evimize gidiyoruz yetmez mi dediler. aile hasreti çekeceğimize asgari ücretle çalışırız huzurlu yaşarız dediler
Düşündüm sadece düşündüm. Ben belki de onların maaşının üç katı kazanıyordum ama ailemden uzak her günü kaybediyordum. yani çok parayla her şeyi satın alamazdım.
İşte sadece bir kelime ve istemediğin kadar mana var içinde. Ne anlarsan anla kendi bildiğince. gurbet gurbet gurbet. Konumuza başlık olarak attığım kurtboğaz köyünde hüzün var cümlesi de şu dur ki, karlar eridi ilk bahar geldi. Şükürler olsun. Şimdi evin direkleri kış sezonuna kadar nerede ne yapacaklar. Bir kısım erkekler İstanbul bursa ve Ankara’ya inşaat işçisi olarak gidecek. Ne zaman döneceksin diye soran çocuğa cevap vermekten çekinen baba şafak vakti çocuğu uyanmadan çıkar gurbetin yoluna. Çünkü ona cevap vermemek hatta verememek Dönüşü belki bir ay belki bir yıl sonra. 20-25 metre toprağı kazmaya başlar baba buradan kazandıklarıyla bakar ailesine. Bir kısım erkekler de senede 3 dönem üretilen çayın merkezi Rize’ye çay işciliğine giderler. Bir ay çalışırlar köye dönerler 3 ay kazandığı bu parayı acaba nereye harcasak diye düşünürler. Yanlış anlamayın kazancın çokluğundan değil bu düşünce azlığındandır. ve koca bir sene sadece üç ay çalışan baba ne yapsın.?
Ben yazıma son verirken hem kendi il ve ilçemin iş adamlarını hem de yatırım yapmak isteyen iş adamlarının dikkatini çekerek bakın bu halk size kazandırmaya hazır peki siz burda kazanmaya hazırmısınız?
Akkuş İnternet Sitesi
Kurtboğaz Köyü Muhabiri
DURSUN ALİ DEMİR
