Siz olsanız, her an yıkılacak durumdaki okula çocuklarınızı görderirmisiniz

Gelin hep beraber elimizi taşın altına koyalım. damlaya damlaya göl olur. Göller deniz denizler okyanus olur. Bu okulu hep beraber ayaklandıralım

DAĞYOLU KÖYÜ

MERKEZ İLKÖĞRETİM OKULUNUN

ACİLEN YENİSİNİN YAPILMASI GEREKİYOR

Değerli Akkuş sitesi sakinleri değerli milletvekillerimiz, il genel meclis üyelerimiz, belediye başkanımız, sayın kaymakamımız, sayın valimiz, sayın milli eğitim Bakanımız, www.akkusilcesi.com yapımcıları ve konuyla alakalı bütün hemşerilerimiz sizlerden ricam bu haberi çok iyi okumanız.

Hayatta hiç kimse geleceğine karamsar bakmaz değil mi. Bizleri büyüten annemiz babamız, kendileri geleceklerini hazırlamışlar ki ellerinden geldiği kadar, evlatları, torunları içinde bundan daha iyi bir gelecek temennisi için çalışıp dururlar. Bizler T.C vatandaşı olmakla, şehitlerimizin ve gazilerimizin torunları olmakla onur ve gurur duyan bir milletin evlatlarıyız. Bu şanı ve şerefi taşıyan başka bir millet yok yeryüzünde. Girdiği her muharebeden, içindeki iman ve inanç duygusuyla zaferlerle çıkmış bir milletin evlatlarıyız. Şimdi eğer göğsümüzü gere gere, her karışı kanla sulanmış bu topraklarda halen derin derin nefes alabiliyorsak çocuklarımıza, torunlarımıza, geçmişimizi gururla anlatabiliyorsak ne mutlu bizlere. Ne mutlu gazilerimize, ne mutlu şehitlerimize…  Ne Mutlu Türk’üm Diyene… Türklük bilginin, cesaretin, özgüvenin, zaferin, barışın… simgesi olmuştur her zaman ve olmaya da devam edecek. Bundan hiçbirimizin şüphesi yok. Bizim atalarımız o günün şartlarında sırt sırta, omuz omuza, kadını kızı, yaşlısı genci hep birlikte kurtarmış bu vatanı. Bizler onlara olan borcumuzu asla ödeyemeyiz.

Benim okulumun girişinde ATA mızın öyle güzel bir sözü vardı ki. Her gün bu sözü okur ve her gün benliğimizde tazeliğini korurdu. O söz ne miydi: ‘HAYATTA EN HAKİKİ MÜRŞİT İLİMDİR.’ İlim  bilmektir, ilim saygınlıktır, ilim sevgi ve hoşgörüdür, ilim kendini bilmektir, ilim kültürdür, ilim teknolojidir, ilim tıp dır. Bu ilmi bu bilgileri aldığımız yerde takdir buyurursunuz ki okullarımızdır. Ana okulundan başlayan bu eğitim hayatımız boyunca devam edecektir. Ama ne yazık ki ben bunu kendi köyüm için söyleyemiyorum. Çünkü resimlerine baktığınız bu okul Dağyolu Köyü Merkez İlköğretim Okulu. 1964 yılında yapılmış olan bu okul iki derslikten oluşmaktadır. Bu okulda yaklaşık 40 öğrenci eğitim ve öğretim görmektedir. İnşa edildiği tarihte köyde taşıt ulaşımı ve yol olmadığı için okulun malzemesi bugünkü Akpınar Beldesinden, çakıl kum gibi malzemeler dere ve ırmaklardan  hayvanlarla taşınmıştır. Böyle zor şartlarda yapıldığı için okul inşasında kullanılan malzemeler oldukça yetersiz ve kalitesizdir. Okulun duvarları taştan yapılıp dışı dere kumuyla sıvanmış şimdilerde ise o sıvalar dökülmeye başlamış, içinde kalitesiz ve az malzeme bulunan hele hele demiri yok denecek kadar az olan, kolon, kiriş ve üst tablede çatlaklar oluşmuş, beton kısımların birçok yerleri kopmuş, herhangi bir sarsıntıda yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya ve artık kullanılamaz haldedir. Okulun pencereleri milli eğitim müdürlüğünün yardımlarıyla yenilenmiş ve pimapen takılmış ancak resimlerde de gördüğünüz gibi eski köye yeni adet yakışmamış.  Köylü birlik olarak ancak yeni bir lojman yapmıştır. Lojman da iki daire olarak yapılmış ve şuan faal durumdadır. Köyde halen 2 öğretmen kardeşimiz var olan şartlarda  çocuklarımıza en iyi eğitim ve öğretimi vermeye çalışmaktadırlar. Öğretmen kardeşlerimize de buradan şükranlarımızı sunuyoruz.

Çocuklarımız göz göre göre bir enkaza eğitim ve öğretim alması için gönderilmekte. Ders esnasında kafalarına düşecek bir beton parçası onların taptaze yaşamlarına son verebileceği gibi sakat bir hayat sürmelerine de sebep olabilir. Onlar ki bizim geleceğimiz, yavrularımız, yarının büyükleri, mühendisleri, doktorları, öğretmenleri, iş adamları, başbakanları, cumhurbaşkanları… Onlar hayat tomurcuklarımız. Hangimiz her gün evladını bile bile bir enkaz yığınına dönmüş bir okula gönderir. Biz değil miyiz yavrularımızın acıyan yerini ovan, biz değil miyiz yavrularımızın kanayan yerini saran. Nasıl olurda aklınız fikriniz yavrunuzda kala kala evde oturursunuz.

Bu köyümüzün evlatları Türklüğün ne olduğunu, vatan sevgisinin gönüllerde nasıl yer etmesi gerektiğini en güzeli kalemi eline alıp ANNE-BABA yazmayı burada öğreniyor. Benim gönlüm el vermiyor bu çocuklarımızın her sabah sıra olup bu mezarlığa girmesine. Bende bir zamanlar bu okulda okudum. Anne-baba yazdım bu sıralarda adımı yazmayı öğrendim sayı saymayı öğrendim. Bugüne kadar bu okulumuza bir tek çivi çakıldığını görmedim.

 ‘Bir elin nesi var iki elin sesi var’ atasözü bizlere yakışan bir söz. Gönül birliği, sevgi birliği, vatanseverlik böyle zamanlarda açığa çıkmalı. Bizler her şeyi devletten beklememeliyiz. Bu çocukların hiçbir günahı yok. Onlarda  şehirlerdeki yaşıtları gibi eşit eğitim almalı. Bilgisayar laboratuarları olmalı. Dersliklerinde projeksiyon cihazları olmalı. Elleri tebeşir tozu olmamalı. biz çocuklarımıza eğer bu okulda vatanseverliği, sevgiyi, dayanışmayı, okumayı, yazmayı öğretmeye çalışırsak onlar ancak yıkılmak üzere olan bir okulda korkuyu; acaba bu okul bir gün başımıza yıkılır mı korkusunu öğretiriz.

Gelin hep beraber elimizi taşın altına koyalım. damlaya damlaya göl olur. Göller deniz denizler okyanus olur. Bu okulu hep beraber ayaklandıralım, çocuklarımıza gazilerimizin, şehitlerimizin destanlarını daha güzel şartlar altında anlatalım. Bizler ne kadar güzel anlatabilirsek onlarda o kadar mutlu olurlar. Şanlı tarihimizi ATA mızı ve silah arkadaşlarının zaferleri onların göğsünü daha da kabartsın. Çanakkale nasıl geçilemedi bunları daha güzel şartlarda öğrensinler. Daha da güvensinler kendilerine unutmayın ki bugünün küçükleri yarının büyükleri olacaklar. Onlar bu ülkeyi idare edecek ve bizler onlar tarafından yönetileceğiz. Her biri pırıl pırıl olan bu yavrularımıza daha güzel şartlarda bir eğitim fırsatı tanıyalım. Bu onların en doğal hakkı.

Sesimizin ulaştığı herkesten işadamlarımızdan, milletvekillerimizden, bürokratlarımızdan www.akkusilcesi.com aracılığıyla yardımlarını bekliyor, bir tuğlada biz koyalım diyoruz. Çağrımıza kulak veren herkese Dağyolu köyü adına sevgi ve saygılarımı iletiyorum.

İlhan ŞAHİN

Akkuş İnternet Sitesi

Dağyolu köyü muhabiri