29 Mart 2024 Cum

Belkide ifade edemediğimsin!

Belkide İfade Edemediğimsin!

İlk doğduğun gün bütün dünyanın bana verilmişliği gibiydin. Daha erkendim! Daha çocuktum! Belkide çocukluğumun oyuncaklarından biriydin benim için. Hani vardır ya çocukken insanın biriktirdiği oyuncaklar! İşte sen de benin için böyle oldun her zaman. İnsan en sevdiği oyuncakları bir kenara ayırır ya işte sende benin için en sevdiğimdin içlerinde.

Bazen kıyamadığımdın, bazende kızıp küstüğüm oldun. Bazen sevgimden hırpaladığım, bazende içimde hapsettiğim oldun. Bazende küstüğüm darıldığım oldun! Ama hiçbir zaman dayanamadığım oldun!

Yeri geldi bir arkadaşım yeri geldi babamın kokusunu aradığım oldun. Yeri geldi evlâdım yeri geldi yoldaşım oldun. Ama hiçbir zaman sana küsemedim. Küsmemeliydim! Ama bazı şeylerin anlamlaşması için uzaklıklarım oldu! Hiç-bir zaman uzak kalmamıştım aslında! Her zaman gelip boynuma sarılmanı bekledim belkide.

Bazen kırdığım bazende sevdiğim oldun. Ama hepsi doğruyu bulmak doğruyu göstermek adına oldu. Elbette hayatın zorlukları ve bu zorluklar karşında nasıl doğru bir duruş sergilemek gerekirse öyle olmalıydı.

Bazen sesim çok cıktı bazende çok kısık! Belkide sessiz kaldığım zamanlar oldu! Ama bunlar asla sana küstüğüm anlamın da olmadı. Belkide seni korumak, belkide sana yol göstermek adına oldu.

Nasıl sahip olabiliriz ki! Emanetçi değilmiyiz bu dünyada? Emanetin yerine ulaşması gerekmez mi? Asıl sahip olana yaraşır bir kul mu olmak! yoksa şeytanın oyunlarına oyuncak mı olmak gerekir ki? Asıl soruların cevabını insan kendisi ile baş başa kaldığı zaman cevap bulur değil mi?

Her şeyin en iyisini bilen ve bize yol bulmamız için kitabını gönderen Allah değil mi? Hani Hz. Lokman ne söylemişti çocuklarına? Onlara ne öğüt vermişti? Birçok kez okuduğunu ve okuduğumuzu bilirim! En anlam bulması gereken noktada imtihan gelir ve bulur değil mi?

Işte hep bu düşünceler ile sevdim seni. Rabbime emanet olduğunu biliyorum. O her şeyin en iyisini bilen ve yol gösteren. Umarım yolunu bulan ve Allah’a yaraşır bir kul olman dileği ile.

Aldırış etme sen! Ne kadar gözlerim nemlense de, ne kadar içim acısa da Sen hala benim en değerlimsin… Çünkü ben senin babanım…

En kıymetlime…….

Mehmet GÜMÜŞ

Related Articles

1 Yorum

  1. “Önce söz vardı” der şair, ben de itiraz ederim; “Önce gönül vardı”. İşte bu yazınla itirazıma destek verdiğin için teşekkür ederim dost. Bu yazıyı okuduktan sonra manifestomu açığa vurmanın zamanıdır diye düşündüm. “Evladız, torunuz, anayız, babayız…”. Elbette. Desek de demesek de.. Diyemesek de… Her şeyden önce “gönül” sahibiyiz.
    Gönlündeki yansımış kelamına, kelamını dizmiş kalem. Satır satır olmuş gönüllere uzanan.
    Gönlüne sağlık, kalemine, kelamına kuvvet güzel insan.

CEMİL DURAN için bir yanıt yazın İptal

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

1,465BeğenenlerBeğen
0TakipçilerTakip Et
18AboneAbone Ol

Çok Okunanlar