Anasının, babasının, atalarının, vatanının, milletinin, ömrünün, sağlığının, aldığı her nefesin değerini bilip hakkını verenlere selam olsun….Bilmeyenlere de bilmek nasip olsun…
***BEŞİK***
Buzdolabı, çamaşır makinesi, elektrik süpürgesi, bilgisayar masası, gardrop, gümüşlük, yatak odası takımı, oturma grubu, ayakta durma grubu v.s, v.s….Bunlar bir evin başlıca eşyalarıdır..Ancak; bir tanesi var ki; baş tacı, sevgililer sevgilisi, gönüller sultanı.. Evet, dünyadaki ilk ve son tahtımızdan söz ediyorum..”BEŞİK” Her ne kadar modern tipleri türese de ahşap ve eski modeller benim tercihimdir…
Hangi padişahın tahtı bu kadar rahattır? Hangi krala bu kadar hizmet edilmiştir..? Hangi hanede bu kadar Cennet kokuları tüter..? Hangi eve bu kadar sevgi seli boca ederler..?
40-50 senelik bir beşiğin dilleri olsa da konuşsa..Anlatsa nelere şahit olduğunu..Anlatsa da granite dönüşmüş yürekler yumuşasa…Anlatsa da anaların değeri bin kez daha anlaşılsa..İlahi rahmetin en büyük tecellilerinden biri olan ana-çocuk sevgisinin sırrına vakıf olunsa…
Adı hep “sıcak” kelimesini çağrıştıran anaların, gecenin bilmem kaçında yavrusunun ağlama sesine uyanmasına, burnunun direğini çatlatırcasına bebesinin gül kokusunu içine çekerken duyduğu hazza, bebesinin cılız saçlarına, belli belirsiz kaşlarına, üzüm üzüm gözlerine, hokka burnuna, incecik süt kokan boynuna, boğum boğum minicik ellerine bakıp ta bağrına basmasına en güzel beşik şahittir beşikler..Ana-çocuk arasındaki en derin bağın oluştuğu mekandır…
Anaların sevgisinin yüceliği, bebeğin masumiyeti bakımından yer yüzündeki en kutsal tahttır..Ana, kendi kucağından sonra beşiğe emanet eder yavrusunu bir tek..Bıraktığı gibi almak şartıyla…Beşik te bu güveni boşa çıkarmaz, anası kadar olmasa da bağrına basar dünyanın en masum, en tatlı canlısını…
İnsanoğlu nereden nasıl geldiğini unutmasa, anasını babasını hep hatırlasa, uzaktaysa en azından haftada bir arasa gönüllerini alsa, yakındaysa tıpkı çocuk gibi anasının kucağına koysa başını, yanağını okşasa, dünyada savaş olur mu..? Çatışma olur mu..? Kargaşa olur mu..? Sevgi o zaman her şeyi çözmez mi..?
Bu en yüce duygularını köreltmese; anasıyla vatanını bir tutmaz mı..? Vatanın milletin parasına el uzatır mı..? Kalem tutması gereken eller; polise, esnafın vitrinlerine, bankamatiklere atmak için kaldırımdan taş söker mi..? Askere tetik çeker mi..? Masumlara kıymak için vücuduna bomba bağlar mı o eller..?
Bugün karanlık ağız sahiplerini, kudurmuş insan azmanlarını galip gelmişler gibi görmeyin..Ha o taşı anasına atmış, ha vatanına milletine devletine…Er geç belasını bulacaktır o kara yüzlü bahtsızlar…!
Vatanı ile anasını bir görene, ikisinin de namusunu kendi namusu bilene, gerektiğinde canını gözünü kırpmadan, çekinmeden verene gelince; bütün anaların duası ve şefaati o aydınlık yüzlü insanlara olsun…Vatanın kara toprağı O’nu annesi gibi saracaktır ve incitmeyecektir eminim…
Anasının, babasının, atalarının, vatanının, milletinin, ömrünün, sağlığının, aldığı her nefesin değerini bilip hakkını verenlere selam olsun….Bilmeyenlere de bilmek nasip olsun…
Y.Mürsel KARAYİĞİT
26.10.2009-22:30-Akkuş
